ความโหดร้ายของสังคมนั้นถือได้ว่าเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ เพราะว่ามนุษย์ทุกคนต้องเผชิญหน้ากับเรื่องราวอันแสนจะเจ็บปวดเหล่านั้นมามากมาย แต่ถ้าจะกล่าวถึงช่วงเวลาที่โหดร้ายที่สุดของมวลมนุษย์แล้วละก็ สงครามโลกครั้งที่ 2 น่าจะเป็นสิ่งแรก ๆ ที่ถูกหยิบยกขึ้นมาพูดถึงอยู่เสมอ
ซึ่งความโหดร้ายของสงครามในครั้งนี้ได้พรากเอาชีวิตของผู้คนไปมากมาย รวมถึงมันยังเกิดกฎหมายแปลก ๆ ที่ลิดรอนเสรีภาพของบรรดาเหล่าเพศที่ 3 อีกด้วย และหนึ่งในคนที่ได้รับกระทบจากกฎหมายในครั้งนี้ก็คือชายที่มีชื่อว่า ALBRECHT BECKER และการถูกกดขี่ในครั้งนี้นี่แหละที่ทำให้เขาได้รับรอยสักที่กลายเป็นเหมือนกับเครื่องเตือนใจให้ระลึกถึงเหตุการณ์สุดเลวร้ายในครั้งนั้น และนี่เองจึงเป็นที่มาของหัวข้อ ALBRECHT BECKER กับรอยสักที่มาจากอิทธิพลของนาซี ซึ่งชีวิตของเขา และ รอยสักที่ทำให้เขาต้องระลึกถึงมันจะเป็นอย่างไร เอาเป็นว่า เราไปเริ่มต้นเรื่องราวในครั้งนี้กันเลยดีกว่า
ชีวิตหลังจาก ALBRECHT BECKER พ้นคุก
หลังจากที่ตัวของ ALBRECHT BECKER ต้องติดอยู่ในคุกเยอรมันเพียงเพราะเขาเป็นชายรักชาย ตัวของเขาก็ถูกปล่อยตัวออกมา และได้มีโอกาสกลับมาใช้ชีวิตอีกครั้งในฐานะมัณฑนากรที่จะต้องคอยทาสีให้กับบ้านเรือนต่าง ๆ ของนาซี โดยตัวของเขาก็ค่อย ๆ เก็บเงินจากการทำงาน และ ได้ซื้อกล้องไลก้าตัวหนึ่งเพื่อที่จะใช้ในการถ่ายรูปในช่วงนั้น จนกระทั่งในปี 1944 ตัวของเขาก็ตัดสินใจย้ายไปอยู่ที่ประเทศรัสเซีย โดยการเดินทางในครั้งนั้นเขากลับไม่รู้เลยว่า แท้จริงแล้วมันมีรสนิยมบางอย่างที่ติดตัวมาจากการใช้ชีวิตอยู่ในคุกของพวกนาซี
จากคนที่กล้าพูดกับคนอื่นอย่างภาคภูมิว่าเขาคือชาวเพศที่ 3 แต่หลังจากที่เขาออกมาจากคุกเขาก็ไม่กล้าแม้แต่จะพูดกับใครว่าเขามีรสนิยมในการชอบเพศเดียวกัน เพราะการติดคุกครั้งนั้นมันทำให้เขาหวาดระแวงจนกลัวว่าถ้าพูดไปตัวของเขาอาจจะถูกส่งไปยังค่ายกักกัน หรือ ถูกยิงตายเดี๋ยวนั้นเลยก็ได้
การได้เรียนรู้กับรอยสักของ ALBRECHT BECKER
แต่ถึงแม้ว่าตัวของ ALBRECHT BECKER จะพยายามทำตัวให้ปกติขนาดไหนก็ตาม แต่สุดท้ายเพราะสงครามจึงทำให้ตัวของเขาถูกส่งไปอยู่ในแนวหน้าเพื่อออกรบ และการไปแนวหน้าในครั้งนี้นี่เองที่ทำให้ตัวของเขาไม่สามารถมีเพศสัมพันธ์กับเพศเดียวกันได้เลยเป็นระยะเวลานานถึง 4 ปี แต่ในช่วงเวลาสงครามนี้เองที่ทำให้ตัวเขาได้ใช้เวลาว่างในช่วงหลบระเบิดสร้างรอยสักขึ้นมาบนร่างกายของตัวเอง
จนกระทั่งทุกอย่างก็สิ้นสุดลงเมื่อตัวของ ALBRECHT BECKER ถูกยิงที่แขนและทำให้เขาถูกส่งตัวไปยังโรงพยาบาลแห่งหนึ่ง ซึ่งในโรงพยาบาลแห่งนี้เขาก็ได้พบกับชายที่มีชื่อว่า Herbert Kirchhoff ซึ่งเป็นผู้กำกับศิลป์หน้าใหม่ในวงการภาพยนตร์เยอรมัน
ชีวิตหลังสงครามของ ALBRECHT BECKER
หลังจากที่สงครามโลกครั้งที่ 2 จบลง ตัวของ ALBRECHT BECKER ก็ได้พัฒนาความสัมพันธ์จากเพื่อนกลายมาเป็นคนรักกับ Herbert Kirchhoff ซึ่งตัวของอัลเบรทช์ที่มีความชำนาญด้านการถ่ายภาพ และ การทำเสื้อผ้าเครื่องแต่งกาย
ก็ได้ช่วยออกแบบชุดให้กับแฟนของเขา จนทำให้งานออกแบบของเขาสามารถคว้ารางวัลอย่าง German Film Award มาครองได้ถึง 2 ครั้ง ซึ่งการคว้ารางวัลมาครองนี้เองที่ทำให้เขากลับมายิ้มได้ พร้อมพูดว่า ชีวิตหลังสงครามนี้คือสิ่งที่เขาไม่ได้พบมันมาเสียนาน
แต่นอกจากการคลุกคลีอยู่กับวงการภาพยนตร์แล้ว ตัวของ ALBRECHT BECKER ก็ค้นพบว่าจริง ๆ แล้วเขานั้นชื่นชอบในเรื่องราวของรอยสัก จึงทำให้เมื่อเขาไม่ได้ทำงานด้านภาพยนตร์เขาก็มักจะใช้เวลาส่วนมากอยู่กับร้านสัก และเริ่มเสพงานศิลป์แปลก ๆ ที่มีอยู่ในเมืองฮัมบูร์ก ซึ่งผลจากการเสพศิลปะเหล่านั้นนี่เองที่ทำให้ในที่สุดเขาก็ตัดสินใจย้ายไปอาศัยอยู่ที่เมืองฮัมบูร์กอย่างจริงจังในปี 1950 ซึ่งที่นั่นนี่เองที่ทำให้เขาเหมือนได้เริ่มชีวิตใหม่ด้วยการรับงานถ่ายรูป และ ออกแบบ
คอสตูมต่าง ๆ
รอยสักบนร่างกายของ ALBRECHT BECKER ที่เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ
แต่เพราะช่วงเวลาที่อยู่ในเมืองฮัมบูรก์นี้เองที่ทำให้ตัวของ ALBRECHT BECKER เริ่มเพิ่มจำนวนรอยสักตามร่างกายของตัวเองมากขึ้นเรื่อย ๆ เนื่องจากเขาได้พบว่าความสุขของเขามักจะมาพร้อมกับความเจ็บปวดเวลาที่เข็มสักทิ่มลงไปบนร่างกาย จึงทำให้เขามักจะสักบนร่างกายของเขาทุกครั้งเมื่อเขารู้สึกแย่
และหลังจากที่เนื้อตัวเต็มไปด้วยรอยสัก เขาก็มักที่จะถ่ายรูปของตัวเองเก็บไว้เพื่อดูความเปลี่ยนแปลง และยังเป็นการแสดงให้คนทั่วไปเห็นด้วยว่า หากคนที่มีรอยสักเต็มตัวแก่ลงเรื่อย ๆ ความหย่อนคล้อยของผิวหนังที่เปลี่ยนแปลงไปตามธรรมชาติจะส่งผลอย่างไรบ้าง
แม้ว่าเขาจะเพิ่มรอยสักบนร่างกายมากมายขนาดไหนก็ตาม แต่ในทุก ๆ รอยสักที่ปรากฏอยู่บนร่างกายของ ALBRECHT BECKER มันคือการย้ำเตือนถึงเรื่องราวความทุกข์ทรมานของบรรดาเหล่ากลุ่มชายรักชายที่ช่วงเวลานั้นไม่ได้รับการยอมรับจากพรรคนาซี จนทำให้เขาต้องเจอกับเรื่องราวแสนทารุณมากมาย
จนกระทั่งตัวของ ALBRECHT BECKER ก็ได้จากไปแบบสงบในปี 2002 และเพราะผลจากสงครามทำให้เขาไม่มีแม้แต่ญาติ จนทำให้เขาต้องเขียนพินัยกรรมมอบภาพถ่ายของเขาส่วนหนึ่งในกับพิพิธภัณฑ์ Schwules ในกรุงเบอร์ลิน เพื่อเป็นการอุทิศให้กับบรรดากลุ่ม LGBT
และนี่ก็คือเรื่องราวของ ALBRECHT BECKER กับรอยสักที่มาจากอิทธิพลของนาซี ที่เราได้เอาเรื่องราวของเขาคนนี้มาเล่าให้ทุก ๆ คนได้ฟังกัน