หากพูดถึงโรคติดต่อที่แพร่กระจายรวดเร็ว และ เป็นกระแสที่ถูกพูดถึงเป็นอย่างมากในช่วงเวลาปี 2 ปีที่ผ่านมาเราเชื่อว่าทุก ๆ คนน่าจะนึกกันออกว่า โรคไหนคือโรคติดต่อที่มาแรงที่สุด ใช่แล้ว โรคโควิด นั่นเอง โดยการแพร่ระบายของเชื่อโควิดนั้นเริ่มต้นขึ้นในปี 2020 และได้แพร่กระจายไปทั่วโลกอย่างรวดเร็ว และเพราะการแพร่ระบาดที่ค่อนข้างง่ายของมันนี้เองที่ได้ส่งให้มันกลายเป็นโรคระบาดใหญ่ และ ส่งผลกระทบไปสู่ทุก ๆ วงการอย่างเร็ว และแน่นอนว่าวงการรอยสักเองก็ได้รับผลกระทบเช่นกัน
วิธีการป้องกันโควิดที่ดีที่สุดนั้นที่หลาย ๆ ประเทศเลือกที่จะนำมาใช้ป้องกันนั่นก็คือ การเว้นระยะห่าง นอกจากนั้นแล้วหลาย ๆ ประเทศยังทำการปิดประเทศ และ นั่นเองมันจึงทำให้บรรดาเหล่าช่างสักทำงานยากขึ้น และเพราะวิกฤตเหล่านี้นี่เองที่เราจะมาวิเคราะห์กันว่าวงการรอยสักที่ต้องเผชิญหน้าเต็ม ๆ กับวิกฤตนี้จะผ่านมันไปได้อย่างไร
โดยตลอดประวัติศาสตร์ของวงการรอยสักนั้น จริง ๆ แล้วบรรดาเหล่าศิลปินช่างสัก
ทั้งหลายต่างก็ต้องเผชิญหน้ากับอุปสรรคต่าง ๆ ทางโรคติดต่อมาแล้วอย่างมากมาย แต่กลับกลายเป็นว่าวิกฤตโควิดในปี 2020 ที่ได้เกิดขึ้นกลับเป็นจุดที่ทำให้วงการรอยสักนั้นส่งผลกระทบอย่างหนักที่สุด เนื่องจากบรรดาเหล่าศิลปินสักที่เกิดใหม่ในวงการนั้นมีจำนวนลดลงเป็นอย่างมาก จึงทำให้ชุมชนรอยสักต่าง ๆ เริ่มมีการรวมกลุ่มกันเพื่อปรึกษาหาทางออกในวิกฤตครั้งนี้
โดยการประชุมรอยสักครั้งแรกนั้นเกิดขึ้นในวันที่ 24 – 25 มกราคม พ.ศ. 2519 ในเมืองฮูสตันรัฐเท็กซัส โดยกิจกรรมการประชุมครั้งนั้นมีผู้นำการประชุมเป็นศิลปินชื่อดังระดับโลกอย่าง Lyle Tuttle และ Dave Yurkew นอกจากนั้นแล้วยังมีศิลปินสักคนอื่น ๆ เข้าร่วมในครั้งนี้มากถึง 130 คนเลยทีเดียว โดยความตั้งใจของพวกเขานั้นส่วนใหญ่เป็นแบบเดียวกันนั่นก็คือ การจัดแสดง และ ดูผลงานของ Lyle Tuttle นอกจากนั้นแล้วภายในงานยังเปิดโอกาสให้บรรดาเหล่าศิลปินได้เปิดโอกาสแสดงเทคนิคต่าง ๆ ของตัวเองเพื่อให้คนอื่นได้เห็นนั่นเอง และจากการจัดแสดงนี้นี่แหละที่ได้กลายเป็นจุดเชื่อมโยงของบรรดาเหล่าศิลปินรอยสักที่ค่อนข้างประสบความสำเร็จเป็นอย่างมาก และทำให้ตัวของ Lyle Tuttle ได้ชื่อว่าเป็นคนที่เปลี่ยนแปลงโลกของรอยสักไปตลอดกาล
นั่นก็เพราะการประชุมเกี่ยวกับศิลปินรอยสักในครั้งนี้มันได้ส่งผลให้บรรดาเหล่ากะลาสีเรือ รวมไปถึงพวกฮิปปี้ ไบค์เกอร์ และเหล่าแก๊งต่าง ๆ ได้รับอิทธิพลเหล่านี้จนได้ส่งต่อจากรุ่นสู่รุ่นจนกลายเป็นวัฒนธรรม และ ธรรมเนียมปฏิบัติระหว่างกลุ่ม นอกจากนั้นแล้วมันยังทำให้เกิดการแตกแขนงของแนวทางการสักใหม่ ๆ อีกมากมายออกไป รวมถึงมันยังเป็นการเสริมสร้างความมั่นใจให้กับผู้ที่มีรอยสักซึ่งตอนนั้นถูกตีตราให้เป็นคนแปลกแยกของสังคมอีกด้วย
และหลังจากการจัดประชุมครั้งแรกของ Lyle Tuttle ก็ได้เริ่มมีการประชุมแนวนี้เกิดขึ้นเรื่อย ๆ ทั่วโลกไม่ว่าจะเป็นที่เยอรมัน และ สเปน และวัฒนธรรมของรอยสักต่าง ๆ ก็ค่อย ๆ ทยอยได้รับการยอมรับจากสาธารณชนเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ และยังแสดงให้เห็นว่ารอยสักนั้นถือได้ว่าเป็นอีกศิลปะประเภทหนึ่งที่มีความลึกซึ้ง จนกระทั่งการประชุมนี้ได้รับการตอบรับจากประเทศญี่ปุ่นและนั่นก็ทำให้ชาวโลกได้ประจักษ์กับลวดลายรอยสักของประเทศญี่ปุ่น
การประชุมรอยสักดังกล่าวนั้นเป็นสิ่งแสดงให้เห็นถึงชุมชนรอยสักที่ค่อย ๆ
แผ่ขยายไปทั่วโลกจนกลายเป็นพื้นฐานสังคมพื้นเมืองของประเทศต่าง ๆ จนกระทั่งในเดือนมกราคม พ.ศ. 2539 ตัวของ Lyle Tuttle และ Dave Yurkew ก็ได้อาสาเป็นเจ้าภาพร่วมในการฉลองครบรอบ 20 ปี ของชุมชนรอยสัก ที่ตอนนี้เปลี่ยนมาใช้ชื่ออย่างเป็นทางการว่า First World Tattoo Convention ซึ่งพวกเขาได้จัดขึ้นที่ รัฐเท็กซัสอีกครั้ง และเป็นการเฉลิมฉลองครบรอบ 20 ปีดังกล่าว ซึ่งมันยังเป็นตอกย้ำไปอีกว่า 20 ปีของวงการรอยสักนั้นมันยังคงเป็นสิ่งที่พัฒนาไปข้างหน้าอย่างไม่มีหยุดยั้งนั่นเอง
กลับมาว่ากันต่อเรื่องของวิกฤตไวรัสโควิดที่ส่งผลกระทบต่อศิลปินหลาย ๆ คน ซึ่งจริง ๆ แล้วก่อนที่การมาของไวรัสโควิดนั้นชุมชนรอยสักนั้นเคยเผชิญหน้ากับวิกฤตโรคติดต่อที่ระบาดหนักมาก่อนแล้ว โดยโรคที่ระบาดหนักในช่วงนั้นและส่งผลกระทบต่อวงการสักเป็นอย่างมากนั่นก็คือ โรคเอดส์ โดยโรคร้ายนี้แพร่ระบาดอย่างหนักในปี 1980 ซึ่งการแพร่ระบาดของเอดส์นี้เองที่ทำให้ยอดการสักที่กำลังเติบโตขึ้นในแต่ละเมืองนั้นมียอดลดลงไปอย่างรวดเร็ว รวมถึงบรรดาเหล่าช่างสักใหม่ ๆ ที่เกิดขึ้นในช่วงนั้นก็ค่อย ๆ ลดลงเนื่องจากความเชื่อแบบผิด ๆ เกี่ยวกับโรคติดต่ออย่างเอดส์ที่มีจำฝังหัวอยู่ในสมัยนั้น
ซึ่งในตอนนั้นศูนย์ควบคุม และ ป้องกันโรคอย่าง CDC ได้ออกมาพูดถึงเรื่องราวของความเสี่ยงในการติดเชื้อเอดส์ หรือ HIV ผ่านการสัก การเจาะ ว่ามันมีโอกาสติดเชื้อค่อนข้างต่ำ และ เล็กน้อย จนเรียกได้ว่าแทบจะเป็นไปไม่ได้ แต่ถึงแบบนั้นแล้วการปรับตัวก็เป็นเรื่องสำคัญ มันจึงทำให้ร้านสักต่าง ๆ เริ่มมีการปรับเปลี่ยนตัวเอง และในกรณีของเชื้อ HIV นี้ร้านสักต่าง ๆ ก็ยอมปรับตัวตามข้อระเบียบข้อบังคับของรัฐบาลเพื่อให้สามารถที่จะดำเนินธุรกิจรอยสักต่อไปได้นั่นเอง
ซึ่งวิกฤตอย่างโควิดนี้หลังจากดำเนินมาอยู่สักพักมันก็มีวัคซีนเกิดขึ้น แม้ว่ามันจะไม่สามารถทำให้หายขาดได้ แต่ทว่ามันก็สามารถทำให้ร้านสักต่าง ๆ สามารถกลับมาเปิดใหม่ได้แม้ว่ามันจะมีกฎระเบียบและข้อบังคับ และ มาตรการป้องกันต่าง ๆ มากขึ้น โดยหลังจากที่เที่ยวบิน และ สถานที่ต่าง ๆ ได้รับการฟื้นฟูจากวิกฤตครั้งนี้ วิธีการใช้ชีวิตของคนในประเทศต่าง ๆ ก็ได้มีการเปลี่ยนไปอย่างมากไม่ว่าจะเป็น การใส่หน้ากาก การใช้เจลล้างมือ ซึ่งการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้นี่เองที่มันได้แสดงให้เห็นว่าตอนนี้สังคมกำลังเดินไปตามทางที่มันควรจะเป็น และ แน่นอนว่าเมื่อมีการเปิดร้านต่าง ๆ ได้เช่นเดิม ร้านรอยสักเองก็ได้เวลาที่จะสร้างผลงานรอยสัก ๆ ใหม่ ๆ แล้ว
และหลังจากที่ร้านรอยสักได้กลับมาเปิดได้เหมือนปกติอีกครั้งบรรดาเหล่าผู้ที่จะสักซึ่งอัดอั้นตั้งแต่ในช่วงโควิดพวกเขาก็ได้แห่กันเข้ามาที่ร้านสักกันอีกครั้งจนทำให้ร้านสักต่าง ๆ มีลูกค้ามากขึ้นจนแทบไม่น่าเชื่อ แต่ถึงพวกเขาจะมีลูกค้ามาเยอะขึ้นแค่ไหนก็ตาม สิ่งที่พวกเขาจำเป็นจะต้องให้ความสำคัญเป็นอย่างมาก และ เป็นอันดับแรกหลังจากผ่านวิกฤตโควิดมานั่นก็คือ ความสะอาด และมันจะทำให้เราได้เห็นพวกเจลล้างมือ และ หน้ากากอนามัยอยู่ในร้านสักมากขึ้น
ร้านสักต่าง ๆ เริ่มปรับตัวเองให้มีความยืดหยุ่นมากขึ้นตามอุตสาหกรรมรอยสัก
โดยเราจะเห็นผู้คนจำนวนมากที่มีความตระหนักรู้ถึงอุปกรณ์ป้องกันแบบส่วนบุคคลมากขึ้น โดยเราจะเห็นทั้งกะบังหน้า ผ้ากันเปื้อน และ หน้ากากอนามัย รวมไปถึงผลิตภัณฑ์ต่าง ๆ ที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมมากขึ้น
วิกฤตของโควิดที่เข้ามารีเซ็ทวงการรอยสักนี้เองที่มันได้ทำให้อุตสาหกรรมรอยสักค่อย ๆ ที่จะกลับสู่กระบวนการเยียวยาตัวเองไปในทางที่ดี รวมถึงยังเป็นการยกระดับมาตรฐานของวงการรอยสักให้สูงมากขึ้นกว่าเดิมเสียอีก เพราะว่าแต่ละร้านเองนอกจากจะต้องพัฒนาฝีมือของช่างภายในร้านแล้ว อีกสิ่งหนึ่งที่พวกเขาต้องพัฒนานั่นก็คือความสะอาด เพื่อให้ร้านของพวกเขาอยู่ในระดับมาตรฐาน และสามารถสร้างความพึงพอใจให้กับลูกค้าที่เข้ามาใช้บริการได้นั่นเอง
ซึ่งเราเองก็หวังอย่างยิ่งว่าบทความนี้คงจะช่วยให้หลาย ๆ คนที่กำลังมีความคิดอยากจะเป็นช่างสัก หรือ ชื่นชอบรอยสัก เข้าใจกันอย่างดีแล้วว่าวงการรอยสักทั่วโลกที่ได้รับผลกระทบจากวิกฤตโควิดในครั้งนี้มีความเปลี่ยนแปลงไปในทิศทางใดบ้าง
ซึ่งสำหรับประเทศไทยของเราเองตอนนี้วงการสักก็ได้รับการปลดล็อกและเหล่าศิลปินต่าง ๆ ก็ได้เริ่มออกมาสร้างสรรค์ผลงานกันได้อีกครั้งแล้ว แต่ถึงอย่างไรก็ตามตัวผู้สักเองก็ต้องคอยป้องกันตัวเอง พร้อมกับยังต้องดูให้ดีด้วยว่าร้านที่เรากำลังจะไปสักนั้นมีความปลอดภัยตามมาตรฐานการป้องกันโควิดหรือไม่